“Onlar, “Lütfen!” den anlamaz; ”ulan!” dan anlar.

Onlar, çiçekten anlamaz, dikenden anlar…

Güvercinden, kelebekten değil; doğandan, kartaldan anlar. Ve onlar, kanattan anlamaz; gagadan anlar, pençeden anlar.

Onların kitap mantığından değil, Afyon, Kocatepe, Dumlupınar mantığını anladığını biz, kırk yıl önce biliyorduk; fakat, unutmuşuz.

Bu bilgiyi tazelemek için harcadığımız aylar, onlara, bile bile vakit kazandırmamız gibi oldu. Onlar, şarkıdan anlamaz; türküden, ağıttan anlamaz, belki marştan anlar.

Onlar, yaydan anlamaz; oktan anlar. Ayrıca dil döküp durduk…

Onlar, dilden anlamaz, elden anlar. Anlaşmak için el uzattık; bunu el açmak sandılar…

Düşünmedik ki tokatla, yumrukla beslenmeye alışmış olanlar, el işaretinden değil; tokattan yumruktan anlar.

Onlar, soğuk kanlılıktan anlamaz; öfkeden anlar.

Onlar, aydınlıktan anlamaz; ateşten anlar.

Onlar, ipekten, kağıttan değil; demirden, çelikten, kurşundan anlar.

Onlar yazışmadan, çizişmeden, buluşmadan, görüşmeden anlamaz; dövüşmeden anlar…

Yanlarında Kıbrıs konusu açıldığı zaman, suç kendilerindeymiş gibi, asker dostlardan kiminin yüzü öfkeden, kiminin utançtan kızarıyordu; karacısı da, havacısı da, denizcisi de pek iyi biliyordu ki, Kıbrıs’ ta meydanı boş bulanlar, uçurtmadan, balondan anlamaz; roketten anlar…

Altı ayın acısını üç saatte çıkardığımız doğrudur…

Altı ayı tebrik etmem; üç saati tebrik ederim.

Onlar, önsözden anlamaz; sonsözden anlar.”

Arif Nihat ASYA 1964 yılında kaleme almış bu çalışmayı.

50 yıl sonra bugün. Yani 2014 yılında sizce Dünya’da / Türkiye’de ne değişmiş.

Ves’selam.

Hüseyin Güven