Anne demek; hakiki bir aşk, sevgi, şefkat, muhabbet demektir…

Öncelikle anne: Güzel bir eş, hayat arkadaşı, bu dünya da ve âhiret te en iyi yol arkadaşı, cefakâr-fedakâr ve karşılık beklemeden seven insan demektir…

Annelerdeki şefkat ve merhamet Yüce Allah ve Peygamberimiz (sav) den sonra en yüksek en belirgin şefkat ve merhamet onlara verilmiştir yaratıcı tarafından…

Onlar özel insanlardır “Cennet annelerin ayaklarının altındadır” hadîs-i şerifinin mucibince özel olduklarını bir kez daha anlıyoruz…

Cennet öyle ucuz yoldan kazanılmaz bakın yüce kitabımızda Anne ve babaya öf demek Allah’a öf demektir yazmaktadır…

O kadar özeller ki her ikisi de onları anlatmaya kelimeler kifayetsiz kalır…

Merhum Neşet Ertaş’ın güzel bir tarifi vardır derki “kadınlar insandır biz insanoğluyuz”…

Peki insanoğlu kadının kıymetini biliyor mu? Elbet bilen de var bilmeyen de…

Anne demek kız evlat, kız kardeş, teyze, hala, eş ve can demektir…

Mâ’mâfih bu kadar özel olan anneler’ i anmak bir güne nasıl sığdırılabilir… Sevgileri, muhabbetleri, aşkları bizim için özel olan annelerimizi…

Cahiliye döneminde diri diri toprağa gömülecek kadar değersiz görülen kız çocuklarının ve kadınların İslâm’ın sayesinde ne kadar şeref bulduklarını ve saygı gördüklerini unutmamak lazımdır.

Bizim inanç ve değerlerimizde o kadar kıymetli ki Anne ve Kadın sayfalar dolusu yazsak yine yetmez onların kıymetini anlatmaya…

Bizim kültürümüzde gelenek ve göreneklerimizde anneler günü diye bir şey yoktur…

Anneler günü batılı emperyalist ve kapitalistlerin içimize sokulmuş bir gündür…

Bu işin çıkış noktasında anlatılan 16 yüzyılda antik yunan tanrılarının anası Rhea adına başlanmış kutlamalarla başlandığı söylenir…

Sonrası bu kutlamalar yayılarak büyüyüp ta günümüze kadar uzanmaktadır…

Bize nerden geldi ABD’nin batı Virginia tarafında kiliselerde 19 yüzyılda kutlanmaya başladıktan sonra tüm Amerika’ya dağılıyor sonrasında ise bize geliyor…

Hatta batıda ulusal tatil olarak kutlanıyor…

Bizim ülkemizde ise 1955 yılında Türk kadınlar birliği tarafından girişimlerde bulunarak kabul ettirilmiş…

O dönem de yılın annesi Erzurumlu Nene Hatun seçilmiş…

Elhâsıl demem odur ki bizim olmayan bir günü kilisenin putperestleri gibi ne demeye kutluyoruz…

Merhûm Nuri Pakdil boşa dememiş:

“Boynumuz ağrıdı, batıya bakıp durmaktan!                                                                                                              

Üstelik batının mil çekip körelttiği gözlerle bakıyoruz!

Niye? Neye baktığımızı bilmeden!

Ama artık yeter bayım!

Yeni ve diri bir aşkınlıkla silkelenip;

Yeni ve iri bir dostlukla birbirimize göz, kulak ve dil olmalıyız…

Artık yeter..!”

Özümüze dönüp gelecek kuşaklara doğruyu aktarmamız elzemdir…

Anneler günü, babalar günü, sevgililer günü bizim değildir, bizim kültürümüze uymaz… Lâkin yarım asırdır kültür erozyonu yaşamışız diye biz devam mı etmeliyiz? Elbette hayır…

Anneler günü sadece mayısın ikinci haftasına mı hastır… Her gün anneler’in günüdür…

O ayaklarının altın da olan cennete girmemize bize şefaatçi olsun annelerimiz, elleri ve ayakları öpülesi annelerimiz…

Batının tanrılarından kat be kat daha değerlidir Analarımız…

Batılılar sadece bir gün annelerini hatırlar.

Lâkin Türk–İslâm kültürü ise bize her an her saniye hatırlayın, asla unutmayın onları her gün hediyelerle mutlu edin her dem saygıda kusur etmeyin diye anne ve babanın önemini bize bildirmiş…

Âhiret’e irtihâl eden anne ve babalarımıza Allah rahmet eylesin mekânları cennet olsun…

Sağ olan analarımızın mübârek ellerinden öper sağlık sıhhat afiyetler dilerim… Sağlıcakla kalın…