ATEŞ DÜŞTÜĞÜ YERİ YAKAR

Güzellik kurtaracak dünyayı!

Zülfü Livaneli’nin şarkısının bir dizesidir. Ne güzel ve doğru bir sözdür değil mi? Dünyayı başka ne kurtarabilir ki? Var mıdır dünyayı güzellikten başka kurabilinecek başka bir şey?

Güzel bir dünyada yaşayabilmek için başka bir cümle mümkün değildir. Sevgi, barış, kardeşliktir aslolan.  

Kavgadan, savaştan, nefret söyleminden kimseye bir hayır gelmez, gelmemiştir de. 

Kavga değil barış diyoruz. Dostluk diyoruz. Kardeşlik diyoruz.

İnsandan daha değerli ne olabilir ki?

Hariçten gazel okumak kolaydır.

İnsan bir yakınını kaybediyor da dünya başına yıkılıyor.

Her işte öyledir. İşin içinde biz yoksak ağzımıza ne gelirse söyleriz. Şöyle yapsaydın, böyle yapsaydın deriz. Kendimiz işin içinde olunca bin bir türlü mazeret uydururuz.

Savaş naraları atmak koltuğunda oturanlar için kolaydır. Kaybedecek bir şeyleri yoktur. Ateş düşmemiştir ocağına. Bilmez kaybetmenin ne demek  olduğunu.

Bırakın insanı her canlının yaşamaya hakkı vardır. Gülün dalından koparılması istenmez solmasın diye.

Dünyada insan kadar değerli bir şey yoktur. Olamazda! 

Biraz empati!

Savaş derken bir kez düşünün ölenin bir yakınınız olduğunu varsayın. Ruh halinizi hayal edin. En yakınınızı kaybettiğinde nasıl bir duruma düşersiniz onu düşünün.

Hiçbir ocağa ateşin düşmesini istemiyoruz.

Bu ülkede kardeşliğin olduğu, renklerin bir arada var olduğu bir ülke istiyoruz.

 Ölümlerin rakamlara indiği bir ülke istemiyorum. Var mıdır böyle bir şey; televizyon spikeri ekranda şu kadar kişi öldü. Şu kadar kişi yaralandı, diyor. Ölümleri rakamlara indirgiyor.

Her ölenin bir hikâyesi vardır. Bizim hikâyemizin olduğu gibi.

En az onun kadar üzülüyorum!

Boş laftır. Kimse anneler kadar üzülemez. Çocuklar annelerin bir parçasıdır. Her ölen annenin bir parçasını alır götürür.

Ölüm yok oluştur.

Gelin kardeş olalım.

Ateş hiçbir yere düşmesin.